οι λέξεις ανάποδα: Οκτωβρίου 2016

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2016

ΔΕΥΤΕΡΕΎΟΥΣΕΣ ΟΝΟΜΑΤΙΚΈΣ ΠΡΟΤΆΣΕΙΣ

ΣΥΝΔΕΣΗ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ: ΠΑΡΑΤΑΚΤΙΚΗ, ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗ, ΑΣΥΝΔΕΤΟ ΣΧΗΜΑ

Μπορείτε να επισκεφτείτε τις παρακάτω σελίδες εδώ και εδώ με υλικό και ασκήσεις για τη σύνδεση των προτάσεων:

Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2016

Περιγραφή μιας εικόνας που δημιούργησε ο Banksy

Σε αυτή την εικόνα βλέπουμε ένα παιδί να φτιάχνει ρούχα και δίπλα του είναι γραμμένα τα εξής λόγια: “I make dresses. I’ll never wear. Αυτή η εικόνα μας δείχνει πόσο σκληρά ζουν τα παιδιά κυρίως σε χώρες της Ανατολής. Σε εκείνες τις χώρες τα πιο πολλά παιδιά δεν πάνε σχολείο αλλά εργάζονται σε εργοστάσια. Στα εργοστάσια αυτά οι ιδιοκτήτες τα κακομεταχειρίζονται και δεν τα πληρώνουν καλά. Κυρίως μέχρι τα παιδιά να μάθουν τη δουλειά δεν τα πληρώνουν καθόλου. Η ζωή εκείνων των παιδιών είναι γεμάτη με βάσανα και το μέλλον τους φαίνεται δύσκολο. Γι’αυτό ακριβώς με τα λόγια που λέει το παιδάκι της εικόνας εννοεί ότι φτιάχνει φορέματα αλλά δε θα έχει ποτέ τη δυνατότητα να φορέσει φορέματα. Κατά τη γνώμη μου θα πρέπει όλοι να αγωνιστούμε για να σταματήσει αυτή η παιδική εκμετάλλευση καθώς όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα για μια καλή ζωή και δεν πρέπει να τους το στερεί κανείς.

Βασιλική Σπανουδάκη

Τμήμα Α4

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2016

Η εργασία μου στο εργο του Banksy

To κοριτσάκι,που πρόσφατα άρχισε να εξερευνεί και να ανακαλύπτει,κοιτάζει γεμάτο περιέργεια τον μικρό φτερωτό της φίλο,και προσπαθεί να καταλάβει πώς άραγε ένα τοσοδούλικο μικρό πλασματάκι μπορεί να ζήσει στον κόσμο μας,μετά από όσα έχουν δεί τα μάτια της.Μπορεί κάποιοι να σκέφτονται ότι ένα παιδί σε τέτοια ηλικία δεν μπορεί να αντιληφθεί τι συμβαίνει,όμως το συγκεκριμένο έχει μάθει να βλέπει τα πάντα,γιατί μόνο έτσι θα μάθει την πραγματικότητα και το τι κρύβεται πίσω από αυτή.Αργότερα,όταν έρχεται η ώρα για το σπουργιτάκι να ταξιδέψει στον ορίζοντα,το κορίτσι το ακολουθεί με το στενοχωρημένο βλέμμα της επειδή βαθιά μέσα της ξέρει πως δεν θα τα καταφέρει για πολύ καιρό.

Φιλοθέη Αγγελοπούλου
Τμήμα Α1

Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2016

Στοιχεία θεωρίας λογοτεχνίας

ΕΙΔΗ ΠΕΖΟΥ ΛΟΓΟΥ

1. ΔΙΗΓΗΜΑ: είναι ένα μικρό σε έκταση κείμενο που αφηγείται ένα περιστατικό.

Βασικά χαρακτηριστικά του είναι:

· Σύντομη και απλή πλοκή(= εξέλιξη της ιστορίας)

· Κορύφωση σε ένα σημαντικό γεγονός

· Λιτότητα εκφραστικών μέσων(γλώσσα, εκφραστικοί τρόποι κ.α.)

· Συγκεκριμένος τόπος και χρόνος

· Θέματα παρμένα από την καθημερινή ζωή

2. ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ: είναι μεγαλύτερο σε έκταση από το διήγημα. Έχει πιο πολλά πρόσωπα και αναφέρεται σε περισσότερα γεγονότα. Στα κείμενά μας θα έχουμε κυρίως αποσπάσματα από μυθιστορήματα.

3. ΛΑΙΚΕΣ ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ, ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ

4. ΝΟΥΒΕΛΑ: δύσκολα διακρίνεται από το μυθιστόρημα, ως προς την έκταση πρόκειται για έργο ανάμεσα σε διήγημα και μυθιστόρημα.

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

1. Ο αφηγητής

Πρόκειται για ένα φανταστικό πρόσωπο που επινοεί ο συγγραφέας του έργου για να πει την ιστορία του. Έτσι δεν πρέπει να ταυτίζουμε τον συγγραφέα με τον αφηγητή. Ανάλογα με την συμμετοχή του στην ιστορία που αφηγείται μπορεί να είναι:

Α. δραματοποιημένος: όταν συμμετέχει στη δράση

Β. μη δραματοποιημένος ή αμέτοχος: όταν δε συμμετέχει

Οπτική γωνία του αφηγητή: σε ποιο πρόσωπο αφηγείται:

Α. αφήγηση με μηδενική εστίαση: η αφήγηση γίνεται σε γ’ πρόσωπο. Ο αφηγητής δε συμμετέχει στα γεγονότα, αλλά τα γνωρίζει όλα. Είναι παντογνώστης (κάμερα επάνω)

Β. αφήγηση με εσωτερική εστίαση: η αφήγηση σε α’ πρόσωπο. Ο αφηγητής συμμετέχει στα γεγονότα είτε ως πρωταγωνιστής είτε ως αυτόπτης μάρτυρας (κάμερα στο χέρι ενός προσώπου)

2. Είδη αφήγησης ή αφηγηματικοί τρόποι:

Α. περιγραφή

Β. αφήγηση

Γ. διάλογος

Δ. μονόλογος

Ε. σχόλια του αφηγητή

Στ. σκέψεις των ηρώων – προσώπων που πρωταγωνιστούν

3. Χρόνος

Α. χρόνος της ιστορίας: ο πραγματικός χρόνος που έγιναν τα γεγονότα της ιστορίας του έργου

Β. χρόνος αφήγησης: ο χρόνος ( η χρονική σειρά) που επιλέγει ο αφηγητής να εκθέσει τα γεγονότα της ιστορίας

Παράδειγμα: ο Όμηρος είναι ο δημιουργός της Οδύσσειας

Α. χρόνος της ιστορίας: άλωση της Τροίας, =>περιπέτειες Οδυσσέα και συντρόφων,=> Οδυσσέας στην Καλυψώ,=> επιστροφή στην Ιθάκη, => μνηστηροφονία

Β. χρόνος αφήγησης: συμβούλιο θεών, σχέδιο Αθηνάς, Ο Οδυσσέας στη ν Καλυψώ ήδη (inmedia res)

Άλλοτε οι δυο χρόνοι είναι ίδιοι και άλλοτε διαφέρουν. Έτσι όταν αλλάζει η σειρά των γεγονότων έχουμε αναχρονίες. Οι αναχρονίες είναι δύο ειδών:

Α. αναδρομή στο παρελθόν (flashback): ο αφηγητής αφηγείται ένα παλιότερο γεγονός (σαν να το θυμάται)

Β. πρόληψη (προοικονομία): αφηγείται ένα γεγονός που θα συμβεί στο μέλλον

ΕΚΦΡΑΣΤΙΚΑ ΜΕΣΑ

· Μεταφορές=> το κορμί του ήταν λαμπάδα, είχε μυαλό ξυράφι

· Παρομοιώσεις=> το κορμί του ίσιο σαν λαμπάδα, ήταν γρήγορος σαν ελάφι

· Προσωποποιήσεις=> κλαίνε τα δέντρα, τρέμουν τα βουνά, ο ήλιος χαμογέλασε

· Μετωνυμίες=> διαβάζω Καζαντζάκη (αντί το έργο του Καζαντζάκη)

· Αντονομασίες => Ο Γέρος του Μοριά ( αντί ο Κολοκοτρώνης)

· Ειρωνεία=> ωραία τα κατάφερες!

· Επαναλήψεις=> «δεν είναι αλήθεια, δεν είναι αλήθεια» φώναξε

· Ασύνδετο σχήμα=> έτρεξε, τον άρπαξε , τον έριξε κάτω, πάλεψε, χτύπησε, χτυπήθηκε

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2016

Ποια είναι τα θέματα που απασχολούν τον street artist Banksy στις παρακάτω δημιουργίες του; Μπορείτε: α) να προσθέσετε λεζάντες σε κάθε εικόνα ή β) να περιγράψετε κάποια εικόνα ή γ) να συγγράψετε ένα σύντομο σενάριο-ιστορία για κάποια εικόνα

Αφού παρακολουθήσετε την ταινία ''το χαμίνι", προσπαθήστε να συνθέσετε γραπτώς ένα διήγημα εμπνευσμένο από αυτή

Τίτλος: The Kid Ελληνικός τίτλος: Το Χαμίνι Έτος παραγωγής: 1921 Σκηνοθεσία: Charlie Chaplin Σενάριο: Charlie Chaplin Ηθοποιοί: Charles Chaplin, Edna Purviance, Jackie Coogan… Πρωτότυπη μουσική: Charlie Chaplin Διάρκεια: 68΄

Αφιέρωμα στον Άντον Τσέχωφ

Ο Βάνκας και ο Κωνσταντής μας θυμίζουν τα δικαιώματα του παιδιού

Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2016

Ένα γιοφύρι δύο ιστορίες

Σαρανταέξι μάστοροι και εξήντα μαθητούδια
κολάτσιζαν το απόγευμα στης Άρτας το γιοφύρι,
και τότε φτάνει μια γιαγιά, γριά και μπακατέλα
που είχε στο καλαθάκι της, μία παλιά μασέλα.
Την βλέπει τότε ο μάστορας και στην γιαγιά φωνάζει:
''Έλα βρε θεία Άντζελα, του πρόπαππου μου κόρη
τι κάνεις θείτσα μου εδώ που χτίζουν οι μαστόροι.''
Τα παίρνει τότε η γριά και τον στραβοκοιτάζει.
Το καλαθάκι βρόντηξε και τις φωνές του βάζει!
''Αφού σε λέω ρε κεφτέ δεν θέλω Grandmasitting
και ξέρω' γω πολύ καλά πως θες να τα τινάξω
και τα χωράφια του παππού θέλεις να σου τα γράψω.''
''Τι θες να πεις μ' αυτό μουρλή, πως θέλω να πεθάνεις.''
Και σκάει μύτη ο παππούς, της Άντζελας καμάρι.
Μαζεύει τότε την γριά και σώζει το παλικάρι,
και η πονήρω η γιαγιά ένα κολπάκι κάνει.
Πέφτει στο χώμα η γριά και την καρδιά βαστάει.
''Άσ' τα ψώφια Άντζελα και απάτες μην σκαρώνεις,
τα λεγε μένα η μάνα μου με τούτη δεν στεριώνεις

Αφηγητής:Επομένως μπορούμε να συνδέσουμε
με καλώδιο USB την τηλεόραση με τον
υπολογιστή μας, ή όχι ;

Η συνέχεια πλησιάζει απειλητικά

Μαρία Μυλωνάκη Σοφία Παλαιολόγου Γ'3

Το δικό μου τέλος στο διήγημα του Βάνκα

...Γρήγορα γρήγορα ο Βάνκας έτρεξε στο κοντινότερο κουτί.

Την ώρα που ο Βάνκας ετοιμαζόταν να ρίξει το γράμμα στη χαραμάδα άκουσε μια παιδική φωνή να τον ρωτάει:

- Τι κάνεις Βάνκα;

- Θέλω να στείλω ένα γράμμα στον παππού μου, απάντησε ο Βάνκας.

- Για να δω, είπε το παιδί και πήρε το γράμμα

Τότε παρατήρησε ότι το γράμμα δεν είχε διεύθυνση.

- Τη διεύθυνση δε θα τη γράψεις;

- Τι εννοείς; , ρώτησε ο Βάνκας

- Για να πάει το γράμμα στον παππού σου πρέπει να γράψεις το χωριό και τη διεύθυνση, δηλαδή πού θα το πάει o ταχυδρόμος. Δεν το είχες ακούσει ποτέ αυτό;

Ο Βάνκας ξαφνιάστηκε. Ποια ήταν η διεύθυνση του παππού του; Πώς

λεγόταν το χωριό; Του είχε πει ποτέ κάποιος; Όλες αυτές οι σκέψεις βασάνιζαν τον Βάνκα. Αργότερα όμως θυμήθηκε. Θυμήθηκε τη μαμά του, η οποία όταν ζούσε του μάθαινε το όνομα του χωριού και τη διεύθυνση του σπιτιού στο οποίο ζούσαν. Θυμήθηκε ότι πριν μπεις στο χωριό υπήρχε μια ταμπέλα με το όνομα. Θυμήθηκε τις πινακίδες που υπήρχαν έξω από τα σπίτια και έγραφαν τη διεύθυνση του κάθε σπιτιού. Ο Βάνκας έγραψε το όνομα του χωριού και μια διεύθυνση. Δυστυχώς όμως έκανε ένα λάθος. Η διεύθυνση που έγραψε δεν ήταν η διεύθυνση του παππού. Ήταν η διεύθυνση κάποιου άλλου...

Μετά από μερικές μέρες ένα γράμμα φτάνει στο χωριό. Ήταν το γράμμα του Βάνκα. Πήγε σε ένα σπίτι. Δεν ήταν όμως το σπίτι του παππού του Βάνκα. Όμως για καλή του τύχη το σπίτι αυτό ήταν το σπίτι ενός φίλου του παππού. Όταν ο παππούς πήγαινε επίσκεψη στο φίλο του έπαιρνε μαζί και τον Βάνκα, γι’αυτό και θυμόταν τη διεύθυνση.

Ο φίλος του παππού πήρε το γράμμα στα χέρια του και διάβασε το όνομα Κωσταντής Μακάριτς. Γιατί ήταν ένα τέτοιο γράμμα στα χέρια του; Είχε κάνει λάθος ο Βάνκας; Αφού το σκέφτηκε για πολλή ώρα αποφάσισε να δώσει το γράμμα στον Κωσταντή Μακάριτς.

Μόλις αυτός διάβασε το γράμμα θύμωσε με τον εαυτό του και μετάνιωσε που έστειλε το Βάνκα στη Μόσχα. Έτσι πήγε στην πόλη και πήρε το Βάνκα πίσω στο χωριό όπου πέρασε την υπόλοιπη ζωή του ευτυχισμένος!