Το δικό μου τέλος στο διήγημα του Βάνκα

...Γρήγορα γρήγορα ο Βάνκας έτρεξε στο κοντινότερο κουτί.

Την ώρα που ο Βάνκας ετοιμαζόταν να ρίξει το γράμμα στη χαραμάδα άκουσε μια παιδική φωνή να τον ρωτάει:

-         Τι κάνεις Βάνκα;

-         Θέλω να στείλω ένα γράμμα στον παππού μου, απάντησε ο Βάνκας.

-         Για να δω, είπε το παιδί και πήρε το γράμμα

Τότε παρατήρησε ότι το γράμμα δεν είχε διεύθυνση.

-         Τη διεύθυνση δε θα τη γράψεις;

-         Τι εννοείς; , ρώτησε ο Βάνκας

-         Για να πάει το γράμμα στον παππού σου πρέπει να γράψεις το χωριό και τη διεύθυνση, δηλαδή πού θα το πάει o ταχυδρόμος. Δεν το είχες ακούσει ποτέ αυτό;

     Ο Βάνκας ξαφνιάστηκε. Ποια ήταν η διεύθυνση του παππού του; Πώς

λεγόταν το χωριό; Του είχε πει ποτέ κάποιος; Όλες αυτές οι σκέψεις βασάνιζαν τον Βάνκα. Αργότερα όμως θυμήθηκε. Θυμήθηκε τη μαμά του, η οποία όταν ζούσε του μάθαινε το όνομα του χωριού και τη διεύθυνση του σπιτιού στο οποίο ζούσαν. Θυμήθηκε ότι πριν μπεις στο χωριό υπήρχε μια ταμπέλα με το όνομα. Θυμήθηκε τις πινακίδες που υπήρχαν έξω από τα σπίτια και έγραφαν τη διεύθυνση του κάθε σπιτιού. Ο Βάνκας έγραψε το όνομα του χωριού και μια διεύθυνση. Δυστυχώς όμως έκανε ένα λάθος. Η διεύθυνση που έγραψε δεν ήταν η διεύθυνση του παππού. Ήταν η διεύθυνση κάποιου άλλου...

     Μετά από μερικές μέρες ένα γράμμα φτάνει στο χωριό. Ήταν το γράμμα του Βάνκα. Πήγε σε ένα σπίτι. Δεν ήταν όμως το σπίτι του παππού του Βάνκα. Όμως για καλή του τύχη το σπίτι αυτό ήταν το σπίτι ενός φίλου του παππού. Όταν ο παππούς πήγαινε επίσκεψη στο φίλο του έπαιρνε μαζί και τον Βάνκα, γι’αυτό και θυμόταν τη διεύθυνση.

      Ο φίλος του παππού πήρε το γράμμα στα χέρια του και διάβασε το όνομα Κωσταντής Μακάριτς. Γιατί ήταν ένα τέτοιο γράμμα στα χέρια του; Είχε κάνει λάθος ο Βάνκας; Αφού το σκέφτηκε για πολλή ώρα αποφάσισε να δώσει το γράμμα στον Κωσταντή Μακάριτς.

      Μόλις αυτός διάβασε το γράμμα θύμωσε με τον εαυτό του και μετάνιωσε που έστειλε το Βάνκα στη Μόσχα. Έτσι πήγε στην πόλη και πήρε το Βάνκα πίσω στο χωριό όπου πέρασε την υπόλοιπη ζωή του ευτυχισμένος!

Βασιλική Σπανουδάκη

Τμήμα Α4