Πορφυρό ποτάμι: ένα ποίημα εμπνευσμένο από τα κόκκινα λουστρίνια....

         Πορφυρό ποτάμι
Τα μάτια σου αντανακλούν,
όμορφες ηλιαχτίδες,
που παιχνιδιζουν, ανέμελα
σκορπώντας τις ρυτίδες

Τρελαίνομαι σαν τα κοιτώ,
βαθιές γαλάζιες λίμνες,
οι κόρες πλεουν επιδεξια,
κατασπρες μπαλαρίνες

Κόκκινο χρώμα της φωτιάς,
έβαλες στην καρδιά μου,
ολημερίς σε σκέφτομαι,
και χάνω τη μηλιά μου

Μια χούφτα άστρα στη ψυχή,
απόψε θα σου στείλω,
τα ματιά σου τα θαλασσια,
με φως να τα γεμίσω

Ποτάμι αστείρευτο η ζωή,
γεμάτο δυσκολίες,
υψώνεται και για τους δυο,
χωρίς αμφιβολίες

Υπάρχουν χίλια πράγματα,
που σκέφτομαι να πράξω,
όπως να γίνω δυνατός,
για να έρθω να σε πάρω

Όπως και να'χει, αστέρι μου,
εγώ θα προσπαθήσω,
όλου του κόσμου τη χαρά,
εγώ να σου χαρίσω

Κι αν δεν με θες,
και μ' αρνηθείς,
με όλη την καρδιά σου
εγώ, μικρό φυλαχτό,
θα σ'εχω στη δικιά μου.

ΡΑΦΑΗΛ Κ. Α1, 3ου  ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΜΟΣΧΑΤΟΥ