"Ποια είναι τα δικά σας οράματα για τον κόσμο και την κοινωνία και σε ποιο βαθμό μπορείτε να τα κάνετε πράξη; Υπάρχουν εμπόδια σε αυτά τα οράματα και τα όνειρα και ποια είναι αυτά;"
Όπως όλοι οι νέοι, έχω ανησυχίες και οράματα για τον κόσμο που ζω.
Οραματίζομαι έναν κόσμο χωρίς φτώχεια και πείνα.
Οραματίζομαι έναν κόσμο χωρίς βία και πολέμους.
Οραματίζομαι έναν κόσμο χωρίς αδικία, εκμετάλλευση και μίσος.
Πώς θα γίνει αυτό;
Θέλω να ζήσω σε μια κοινωνία που θα στηρίζεται στην αγάπη, την ανθρωπιά και την αλληλεγγύη.
Σε μια κοινωνία με ενεργούς πολίτες που αγωνίζονται για την επίτευξη του κοινού καλού, που έχουν συλλογικό πνεύμα και ιεραρχούν το κοινωνικό συμφέρον πάνω από το ατομικό.
Σε μια κοινωνία που αποτελείται από πολίτες με κοινωνική συνείδηση.
Σε μια κοινωνία που δεν παρασύρεται από οικονομικά συμφέροντα, αλλά επενδύει στην παιδεία και στον πολιτισμό.
Σε μια κοινωνία η οποία υπερασπίζεται τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.
Σε μια κοινωνία η οποία θα ακούει τη φωνή όλων των πολιτών.
Σε μία κοινωνία χωρίς διακρίσεις.
Σε μία κοινωνία πιο δημοκρατική, ειρηνική, φιλελεύθερη και ισότιμη.
Σε έναν κόσμο που θα αγωνίζεται για την προστασία του περιβάλλοντος.
Σε έναν κόσμο όπου όλα τα έθνη θα ζουν αρμονικά και θα στηρίζονται στη συνεργασία και αλληλοϋποστήριξη και όχι στον ανταγωνισμό, την επιβολή και την κυριαρχία.
Σε έναν κόσμο όπου όλα τα παραπάνω δεν θα φαντάζουν ουτοπικά.
Φυσικά κανένα όνειρο δεν γίνεται πραγματικότητα με μαγικό τρόπο. Χρειάζεται θέληση και σκληρή δουλειά. Όλοι μπορούμε να συμβάλλουμε στο καλό της κοινωνίας. Εγώ προσωπικά θα ήθελα να συμμετάσχω σε έναν οικολογικό σύλλογο. Έτσι θα μπορούσα να δραστηριοποιηθώ για την προστασία του περιβάλλοντος. Καθώς σκοπεύω να ασχοληθώ επαγγελματικά με την ιατρική, σκέφτομαι συχνά να προσφέρω της υπηρεσίες μου στους Γιατρούς χωρίς Σύνορα. Γενικά, για να μπορέσω να υλοποιήσω τα οράματά μου για τον κόσμο σε κάποιο βαθμό, θα πρέπει να παραμείνω ενεργός πολίτης, που ασχολείται με τον εθελοντισμό, τον ακτιβισμό, ενημερώνεται, μαθαίνει, δραστηριοποιείται και δεν κλείνει τα μάτια σε ό,τι απειλεί την ευημερία της κοινωνίας.
Η πραγματικότητα όμως στέκεται εμπόδιο στην υλοποίηση των δικών μου ονείρων αλλά και των υπόλοιπων νέων. Ο ατομισμός, δηλαδή η τάση του ανθρώπου να επιδιώκει την ικανοποίηση του ατομικού συμφέροντος, αδιαφορώντας για το αν αυτό στρέφεται ενάντια στο κοινωνικό συμφέρον, έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις. Αυτός κυρίως ευθύνεται για την ύπαρξη της κοινωνικής παθητικότητας, της αδράνειας δηλαδή και της αδιαφορίας για όσα συμβαίνουν γύρω μας. Παράλληλα, το γεγονός ότι η κοινωνία μας γίνεται όλο και περισσότερο συντηρητική αντιτίθεται στην πραγματοποίηση των οραμάτων των εφήβων. Ο κόσμος φοβάται την αλλαγή και γαντζώνεται στις καθορισμένες αξίες και απόψεις, που συχνά είναι ποτισμένες από στερεότυπα και προκαταλήψεις.
Κλείνοντας, ελπίζω όλοι οι συνομήλικοι μου να μην εγκαταλείψουν ποτέ τα όνειρα τους. Δε γίνεται να ζεις χωρίς να ονειρεύεσαι. Ας μην σταθούμε όμως μόνο στην ονειροπόληση. Το όνειρο μας ας γίνει στόχος.
Αν νιώθουμε ότι η κοινωνία μας δυσαρεστεί, ας μην κλείνουμε τα μάτια μας. Ας μην παρατήσουμε τα όνειρα μας. Ας προσπαθήσουμε να την αλλάξουμε.
