Το βαλς των χαμένων ονείρων, ακούγεται για πρώτη φορά το 1961 στην
ταινία του Αλέκου Σακελλαρίου "Χαμένα Όνειρα". Δυο απλοί
άνθρωποι, ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ και η
Αντιγόνη Βαλάκου, πλάθουν συνέχεια όνειρα... Για καλύτερη δουλειά, καλύτερη
ζωή.
Δυστυχώς, όμως, οι προσευχές μας δεν εισακούγονται πάντα και είναι
φορές που τα όνειρά μας που θέλαμε τόσο πολύ να πραγματοποιηθούν... κολυμπούν
στο κενό. Σε αυτήν την περίπτωση το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να
δεχτούμε ότι έτσι είναι η ζωή... Πρέπει να μαθαίνουμε να επιβιώνουμε, να κερδίζουμε
και χάνουμε, χωρίς όμως να σταματάμε να ελπίζουμε... Γιατί αύριο,ίσως, όλα να είναι καλύτερα...
Ένα Βαλς που γράφτηκε περίπου έξι δεκαετίες πριν, ένα βαλς που δεν
έχει καν στίχους, που το έχουμε ακούσει ξανά και ξανά, να μας ταξιδεύει κάθε
φορά σαν να ήταν η πρώτη... Να νιώθουμε εκείνη τη γλυκιά νοσταλγία για ό,τι
όμορφο μπορεί να χάθηκε ή μπορεί να επιθυμούσαμε να συμβεί και να μην έγινε
ποτέ...
Όσα χρόνια και αν περάσουν, ο διαχρονικός, ασυμβίβαστος, πρωτοπόρος
Μάνος Χατζιδάκις, θα είναι πάντα παρών και θα μας μαγεύει με τα αριστουργήματα
που μας άφησε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.