Γράμμα σε ένα προσφυγόπουλο

Αγαπητέ μου φίλε,

Έχω ακούσει πολλά σχετικά με τις κακουχίες που αντιμετωπίζετε εσύ και οι συμπατριώτες σου. Στεναχωρήθηκα πάρα πολύ για όλα όσα συμβαίνουν στη χώρα σου, αυτά που σε ανάγκασαν να φύγεις και να έρθεις εδώ για να αναζητήσεις μια καλύτερη ζωή, την οποία όμως δεν βρίσκεις. Και δε φταις εσύ γι’ αυτό. Φταίνε κάποιοι άλλοι οι οποίοι δυστυχώς δεν ενδιαφέρονται ούτε για εσένα ούτε για τους υπόλοιπους ανθρώπους που υποφέρουν. Είμαι σίγουρη ότι αντιμετωπίζεις αρκετά προβλήματα. Αρχικά ένα σημαντικό πρόβλημα είναι ότι πολλοί άνθρωποι δεν θέλουν πρόσφυγες και άλλους ξένους στη χώρα τους, χωρίς όμως να έχουν κάποιο λόγο. Είναι ρατσιστές. Δεν μπορούν να ανεχτούν πως υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι στον κόσμο, οι οποίοι διαφέρουν από αυτούς. Επιπλέον γνωρίζω ότι πρέπει να τα βγάλετε πέρα με την πείνα, την έλλειψη στέγης, το κρύο… Επίσης εσύ και τα υπόλοιπα παιδιά που αναγκαστήκατε να εγκαταλείψετε τη χώρα έχετε και εσείς δικαίωμα στη μόρφωση. Παρ’ όλα αυτά μερικοί άνθρωποι, ρατσιστές και αυτοί, δεν θέλουν να πηγαίνετε στα ελληνικά σχολεία. Δε συμφωνώ καθόλου με αυτούς τους ανθρώπους. Μακάρι να μπορούσα να σε βοηθήσω φέρνοντας φαγητό, ρούχα και οτιδήποτε άλλο χρειάζεστε, να σας βοηθήσω να πάτε σε κάποιο σπίτι για να μείνετε… Όμως είμαι κι εγώ ένα παιδί, δεν μπορώ να καταφέρω κάτι μόνη μου. Κανένας όμως δε μου είπε ότι δεν μπορώ να τα καταφέρω μαζί με άλλους ανθρώπους, μικρούς και μεγάλους σε ηλικία, οι οποίοι καταλαβαίνουν την αξία σας. Σου υπόσχομαι ότι θα προσπαθήσω.

Βασιλική Σπανουδάκη

Τμήμα Α'4